1205. Dimoula
Kiki Dimoula / Κική Δημουλά
Un poème en deux langues et trois propositions |
[Αρχικό ποίημα]
Χαίρε ποτέ
Τελευταίοι χαιρετισμοί απόψε ατελείωτοι οι δικοί μου που σου στέλνω και χαίρε χαίρε του αποκλείεται η θεία προθυμία να σ’ τους δώσει.
Λιπόθυμα σωριάζοντας βιολέτες από το σφιχταγκάλιασμα του χλιαρού καιρού το δικαιολογημένο έχει από πέρυσι να τις δει.
Χαίρε συνέπεια λουλουδιών προς την τακτήν επιστροφής σας χαίρε συνέπεια του ανεπίστρεπτου τήρησες κατά γράμμα τους νεκρούς. Χαίρε του σκοταδιού το σφιχταγκάλιασμα που δέχεσαι το διακαιολογημένο έχει να σε δει πριν τη γέννησή σου. Χαίρε των ματιών σου η ανοιχτοφοβία χαίρε κεχαριτωμένη υπόσχεση του ανέλπιστου πως βλέμμα σου θα ξεθαρρέψει πάλι κάποτε να ξανοιχτεί προς έντρομο δικό μου. Χαίρε των ματιών σου η ανοιχτοφοβία – της μνήμης το “ελευθέρας” να πηγαίνει όποτε θέλει να τα βλέπει αυγή χαμένης μέρας.
Όσο για σένα κόσμε που καταδέχεσαι να ζεις όσο έχει την ανάγκη σου η τύχη για να καρπούνται τα δεινά την εύπορη αντοχή σου, που εξευτελίζεσαι να ζεις για να σου πει μια καλησπέρα το πολύ κατά τον διάπλου ένα εγκαστρίμυθα ολόγιομο φεγγάρι τι να σου πω χαίρε και συ.
(Ποιήματα, Ίκαρος, 1988) |
*
[Traduction de Martine Plateau-Zygounas]
Je vous salue jamais
Dernières Salutations ce soir
Les violettes évanouies s’effondrent
Je vous salue esprit de suite des fleurs
Quand à toi monde
(in, Du Peu du monde et autres poèmes, La Différence, Collection Orphée, 1995) |
*[Traduction de Michel Volkovitch]
Je te salue jamais
Derniers Saluts ce soir
Tournant de l’œil s’effondrent les violettes
(in, Je te salue jamais, Cahiers grecs, Librairie Desmos, mars 1997) |